Αριστερά το καφενείο του Μπόχαλη Στυλιανού (Γιωργαντά), ο φούρνος του Αλαμάνου Παναγιώτη (Πουλέντα) διακρίνεται η είσοδος ανάμεσα στους άνδρες που κάθονται μπροστά στο πεζούλι και τα σκάνια- καρέκλες, το κοινοτικό γραφείο και το καμπαναριό του Εσταυρωμένου.
Δεξιά το καφενείο του Δουκάκη Σεβαστιανού ( Λιαπούρδος) , μετά το εμπορικό του Λιντοβόη Σταύρου ( Ξηντάρης) και παραπάνω το καφεπαντοπωλείο του Γραμμένου Κωνσταντίνου (Μπουζής).
Χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν κολώνες και καλώδια της ΔΕΗ. Το ηλεκτρικό ρεύμα "ήρθε" στο χωριό Σιναράδες το 1962. Ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αρκετά σπίτια δεν είχαν ακόμα ηλεκτρικό ή άλλα συνέχιζαν να χρησιμοποιούν συνδυαστικά λάμπες πετρελαίου. Το εμπορικό του κυρ Σταύρου ικανοποιούσε τις ανάγκες για λάμπες και λαμπόγυαλα. Ακόμα έβρισκαν οι γυναίκες όλα τα χρειαστά για την ραπτική και το μπάλωμα. Οι μαθητές είχαν την δυνατότητα να αγοράσουν όλα τα σχολικά είδη.
Το καφεπαντοπωλείο του Μπουζή εκτός των άλλων είχε καρφιά, βίδες, χρώματα και άλλα μικροσιδερικά. Σήμερα εξακολουθεί να λειτουργεί ως καφενείο.
Το μαγαζί του Σεβαστιανού για ένα χρονικό διάστημα έγινε εστιατόριο από το γιο του Τάσο. Στη συνέχεια λειτούργησε ως κατάστημα ανδρικών και γυναικείων ρούχων από το Σπύρο Γραμμένο του Στελάκη. Τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ως μίνι μάρκετ από το Σπύρο Γραμμένο (Κώνος).
Το καφενείο του Γιωργαντά για αρκετά χρόνια λειτούργησε ως ψησταριά από διαφορετικούς επαγγελματίες.
