Κατά την περιφορά του επιταφίου της Μεγάλης Παρασκευής διπλά και πίσω από το σταυρό που μπαίνει μπροστά της πομπής υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν τα άτομα με τα χωνιά μέσα στα οποία υπάρχει φωτιά που φωτίζει τη διαδρομή.
Ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό μας ήλθε το 1962. Η ανάγκη για φωτισμό της διαδρομής στους χωμάτινους δρόμους και στις σαρτσάδες ( δρομάκια στρωμένα με πέτρες) των γειτονιών καλυπτόταν με τα χωνιά.
Μεταλλικές κατασκευές από λαμαρίνα χρησίμευαν και εξακολουθούν να χρησιμεύουν για το γέμισμα κυρίως των κρασοβάρελων και των νταμιτζάνων.
Όσα είχαν σκουριάσει πολύ ή χαλάσει χρησιμοποιούνταν ως φωτιστικά για τον επιτάφιο της Μ.Παρασκευής.
Πάνω σε ένα ξύλινο κοντάρι προσαρμοζόταν το χωνί βάζοντας του μέσα χώμα περίπου μέχρι τη μέση ώστε να μην καεί το ξύλινο κοντάρι.Για καύσιμη ύλη χρησιμοποιούσαν σγούρους (κουκουνάρες) από τα πεύκα της περιοχής μας. Ένα άτομο με μια σακούλα σγούρους φρόντιζε για την τροφοδοσία των χωνιών ώστε να υπάρχει φωτιά σε όλη την διάρκεια της περιφοράς.
Στις μέρες μας συνεχίζεται ως έθιμο με χωνιά κατασκευασμένα αποκλειστικά για την περίσταση και μοναδική διαφορά ότι ως καύσιμη ύλη δεν χρησιμοποιούνται οι σγούροι αλλά πετρέλαιο ή παραφινέλαιο.
Στο παρακάτω βίντεο από τον επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής 10/4/2015 βλέπουμε τα χωνιά, καθώς και όλη την πομπή που συνοδεύουν η Φιλαρμονική του χωριού και η εκκλησιαστική χορωδία.
Ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό μας ήλθε το 1962. Η ανάγκη για φωτισμό της διαδρομής στους χωμάτινους δρόμους και στις σαρτσάδες ( δρομάκια στρωμένα με πέτρες) των γειτονιών καλυπτόταν με τα χωνιά.
Μεταλλικές κατασκευές από λαμαρίνα χρησίμευαν και εξακολουθούν να χρησιμεύουν για το γέμισμα κυρίως των κρασοβάρελων και των νταμιτζάνων.
Όσα είχαν σκουριάσει πολύ ή χαλάσει χρησιμοποιούνταν ως φωτιστικά για τον επιτάφιο της Μ.Παρασκευής.
Πάνω σε ένα ξύλινο κοντάρι προσαρμοζόταν το χωνί βάζοντας του μέσα χώμα περίπου μέχρι τη μέση ώστε να μην καεί το ξύλινο κοντάρι.Για καύσιμη ύλη χρησιμοποιούσαν σγούρους (κουκουνάρες) από τα πεύκα της περιοχής μας. Ένα άτομο με μια σακούλα σγούρους φρόντιζε για την τροφοδοσία των χωνιών ώστε να υπάρχει φωτιά σε όλη την διάρκεια της περιφοράς.
Στις μέρες μας συνεχίζεται ως έθιμο με χωνιά κατασκευασμένα αποκλειστικά για την περίσταση και μοναδική διαφορά ότι ως καύσιμη ύλη δεν χρησιμοποιούνται οι σγούροι αλλά πετρέλαιο ή παραφινέλαιο.
Στο παρακάτω βίντεο από τον επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής 10/4/2015 βλέπουμε τα χωνιά, καθώς και όλη την πομπή που συνοδεύουν η Φιλαρμονική του χωριού και η εκκλησιαστική χορωδία.
