Στο βορειοδυτικό μέρος της Κέρκυρας, έξω από την τειχισμένη πόλη, βρίσκεται το παραδοσιακό προάστιο Μαντούκι ή Εξώπολο Μαντουκίου όπως λεγόταν παλαιότερα. Το Μαντούκι υπήρξε αυτόνομη κοινότητα από τις αρχές του 18ου αι., μέχρι που ενσωματώθηκε στο Δήμο Κερκυραίων. Η θέση του κοντά στο λιμάνι και η μικρή απόσταση από την πόλη αποτελούσε το καταλληλότερο μέρος για την εγκατάσταση βιομηχανικών, βιοτεχνικών μονάδων και εργαστηρίων. Αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορίας του, μερικά ψηλά μαυρισμένα φουγάρα και μισοερειπωμένα κτήρια, τα οποία φέρνουν στη μνήμη μας άλλες εποχές και κυρίως πριν από το Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Κέρκυρα κατείχε την 6η βιομηχανική θέση της Ελλάδας. Η ονομασία του προαστίου προέρχεται από το οικογενειακό επώνυμο Μάνδουκας, το οποίο αναφέρεται σε συμβολαιογραφικές πράξεις του 16ου αι. στο χωριό Άφρα και με πρώτο όνομα το Γιώργο Μάντουκα. Η μετακίνηση από άλλη περιοχή της Κέρκυρας και η μόνιμη εγκατάσταση εκεί κάποιας οικογένειας με το επώνυμο αυτό, έδωσε τ’ όνομα στο προάστιο Μαντούκι […]. Στη νουβέλα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη Η Τιμή και το χρήμα, αναφέρεται ότι πριν από τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, ανθούσε το λαθρεμπόριο στην Κέρκυρα μ’ επίκεντρο το Μαντούκι. Το 1917 οι Ιταλοί που κατείχαν την Κέρκυρα, είχαν τοποθετήσει στο Νέο Φρούριο επάνω από το σημερινό Ναυτικό Σταθμό έναν ξύλινο πετεινό κι έλεγαν ότι όταν ο πετεινός αυτός λαλήσει, τότε θα φύγουν κι από το νησί. Μετά το τέλος του πολέμου οι Ιταλοί άρχισαν ν’ αναχωρούν και να επιβιβάζονται στα πλοία. Τότε μία ομάδα Μαντουκιωτών ανέβηκε στις επάλξεις του Νέου Φρουρίου, στη θέση που είχαν στήσει τον ξύλινο πετεινό κι άρχισε να μιμείται το λάλημα του κόκορα.
Τοπωνύμια. Γλωσσικές Μαρτυρίες στην Ιστορική Διαδρομή της Κέρκυρας.
Γιώργος Χ. Σουρτζίνος
Γραφική φωτογραφία της Κέρκυρας του 1917, τραβηγμένη μέσα από βάρκα, με φόντο το Μαντούκι της Κέρκυρας
Πηγή: www.corfuland.gr
