💧 Η σημασία της παραγωγής του ψωμιού
ήταν εξαιρετικά σημαντική στο παρελθόν. Ακόμη και σήμερα το ψωμί αποτελεί
βασικό στοιχειό στην διατροφή μας. Ως η βάση της διατροφής οι νοικοκυραίοι
έπρεπε να προνοήσουν, ώστε να μην τους λείψει το βασικό αυτό αγαθό. Η σπορά
γίνονταν κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου. Ο θερισμός του σιταριού γινόταν με
χειρωνακτικό τρόπο τον Ιούνιο μήνα, που τον έλεγαν «θερτή». Το σιτάρι
συλλέγονταν και αποθηκεύονταν, ώστε οι νοικοκυρές να μπορούν να ζυμώνουν το
ψωμί της εβδομάδας. Το σιτάρι αλεθόταν στο χειρόμυλο ή σε μύλους που
εξυπηρετούσαν γειτονικά χωριά.
💧 Γεωργοί καλλιεργούσαν καλαμπόκι στο
χωριό Σιναράδες μέχρι και την δεκαετία του 1970. Ένα κασούνι γέννημα εξασφάλιζε
σε πολλές περιπτώσεις το ψωμί του χειμώνα συνδυαστικά με το αλεύρι που
αγόραζαν. Η Μπαρμπαρέλα
ήταν ψωμί από μείγμα σιταρένιου αλευριού και καλαμποκάλευρου.
💧Το ψωμί ζυμωνόταν σε ξύλινες σκάφες
και οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν το προζύμι που πάντα φύλαγαν σε πήλινο σκεύος
τον κάνταρο. Ψηνόταν στον χειροποίητο ξυλόφουρνο φτιαγμένος από πηλό και άχυρο
που βρισκόταν εξωτερικά του σπιτιού. Τον έκαιγαν καλά και τον γέμιζαν με τόσες λεφτές ψωμί ώστε να περάσουν μια
εβδομάδα.
💧 Στην Κέρκυρα πίστευαν ότι τα ψίχουλα
του τραπεζιού δεν πρέπει να πεταχτούν έξω από το σπίτι σε νυχτερινή ώρα γιατί
βγαίνει έξω η ευπορία του σπιτιού. Το ψωμί θεωρούνταν ιερό και του απέδιδαν
σεβασμό. Αν δεχόταν η νοικοκυρά επίσκεψη την ώρα που ζύμωνε, η επισκέπτρια δεν
έπρεπε να φύγει αν δεν φουρνίζανε τα ψωμιά, αλλιώς το ψωμί θα έμενε αχνό,
δηλαδή άψητο και τέλος την πρώτη χούφτα από σιτάρι κατά την σπορά καλούσαν να
τη ρίξει μία έγκυος για να προκληθεί ασφαλής και άφθονη σοδειά.
- Κασούνι= ξύλινο ορθογώνιο
αποθηκευτικό μέσο
- Γέννημα= Το καλαμπόκι
- Λεφτή = ψωμί σε στρογγυλό σχήμα
- Θερτής= Ο θεριστής
 |
| Σκάφη |
 |
| Χειρόμυλος |
Κείμενο - φωτογραφίες : Στεφανία Μαυρωνά.
