Αγροκήπιο

Στην οδό Κολοκοτρώνη και πλησίον των Φυλακών, στο χώρο που βρίσκεται το Δικαστικό Μέγαρο αλλά και νοτιοανατολικά αυτού, λειτουργησε το 1911 ένας μικρός γεωργικός σταθμός που οι Κερκυραίοι αποκαλούσαν Αγροκήπιο. Ήταν ένα πρότυπο κτήμα της γεωργικής υπηρεσίας με καλλιεργήσιμη έκταση 30.000 τ.μ περίπου, στην οποία γινόταν υποδειγματική καλλιέργεια σ'επιστημονική βάση με την επίβλεψη γεωπόνων και τη βοήθεια γεωργοτεχνιτών και εργατών. Σκοπό είχε τη μελέτη νέων μεθόδων, τη βελτίωση των ειδών, τη μεγαλύτερη απόδοση αυτών, την εξαγωγή επιστημονικών συμπερασμμάτων και τη διάθεση στην αγορά των παραγόμενων αγροτικών προϊόντων. Η ονομασία Αγροκήπιο του μικρού αυτού γεωργικού σταθμού, έγινε ευρύτερα γνωστή και καθιερώθηκε ως τοπωνύμιο στην περιοχή. Στο χώρο αυτό καλλιεργούνταν διάφορα οπωροφόρα δέντρα, αμπέλια, ελιές, καλλωπιστικά φυτά, δενδρύλλια κι άλλα από τα οποία μεγάλο μέρος διέθεταν με χαμηλές τιμές για μεταφύτευση με σκοπό τη διάδοση της δενδροκομίας. Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του πωλούσε ετησίως περίπου 4.000 δενδρύλλια, ενώ η ζήτηση ήταν πολύ μεγαλύτερη, αλλά η ανεπάρκεια νερού περιόριζε την καλλιέργεια. Επίσης στον χώρο αυτό εκτρέφονταν βοειδή και μέλλισες [...] Το 1970 σταμάτησαν οι καλλιέργειες στο χώρο και στη θέση αυτή λειτούργησε το ΚΕ.Γ.Ε. (Κέντρο Γεωργικής Εκπαίδευσης) το οποίο ήταν βραχείας μάθησης για θέματα σχετικά με τη γεωργία, αιγοπροβατοτροφία, μελισσοκομία, ραπτική,κοπτική, κεντητική, ανθοκομία, βρεφοκομία, οικιακή οικονομία, διατροφή κ.α.

Τοπωνύμια. Γλωσσικές Μαρτυρίες στην Ιστορική Διαδρομή της Κέρκυρας.

Γιώργος Χ. Σουρτζίνος

Επιμέλεια: Στεφανία Μαυρωνά

Χρόνια πολλά

Χρόνια πολλά σε κάθε Μάνα - Παναγιά.

Χρόνια πολλά με υγεία.

Εικόνες από το μουσείο Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων.

 

Άγιος Σπυρίδωνας Σαρόκου

 

Στο μέσο περίπου της οδού Μιλτιάδου Μαργαρίτη βρίσκεται η αναφερόμενη εκκλησία, η οποία χαρακτήρισε με το όνομά της, τη συγκεκριμένη τοποθεσία αλλά και την ευρύτερη περιοχή Σαρόκου. Ο ναός αυτός κτίστηκε το 1735 από τον Κωνσταντίνο Τσαγκαρά και αφιερώθηκε σε ανάμνηση του πρώτου θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα, της ίασης του τυφλού Θεόδωρου. Η μοναχοκόρη του Τσαγκαρά, Χρυσούλα, παντρεύτηκε τον Θεόδωρο Αλιφιεράκη και επειδή απεβίωσε άτεκνη, η εκκλησία περιήλθε στην κατοχή του ανεψιού της Σπυρίδωνα Αλιφιεράκη του Παναγιώτη. Ο τελευταίος αυτός κληρονόμος ζήτησε από τη Γερουσία του Ιονίου Κράτους να παραχωρήσει την εκκλησία σ' αδελφότητα. Το αίτημα αυτό έγινε δεκτό με θέσπισμα της 29.05.1815 και ο ναός παρέμεινε για ένα περίπου αιώνα συναδελφικός, μέχρι που υπάχθηκε στο νόμο περί ενοριακών ναών. Μία επιγραφή που βρίσκεται πάνω από την κεντρική είσοδο μας αναφέρει :

ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΘΕΙΣ

ΕΝ ΕΤΕΙ 1880

Στην εκκλησία υπάρχουν αξιόλογες εικόνες του Γεωργίου Σαμαρτζή και του Χαράλαμπου Παχή. Ξεχωρίζει η εικόνα του επιτάφιου που βρίσκεται στην Αγία Τράπεζα , έργο του αγιογράφου Μαμονά καθλως και η ιερή επάργυρη εικόνα με τ'αφιερώματα των πιστών, η οποία λιτανεύεται και αναπαριστά το πρώτο θαύμα του Αγίου στο νησί μας.

Η εκκλησία επρτάζει και πανηγυρίζει στις 13 Ιουλίου « τ'αγιού το θαύμα», όπως το αναφέρει συνήθως ο λαός μας.

Τοπωνύμια. Γλωσσικές Μαρτυρίες στην Ιστορική Διαδρομή της Κέρκυρας.

Γιώργος Χ. Σουρτζίνος

Επιμέλεια: Στεφανία Μαυρωνά

Άγιοι Πατέρες

Κοντά στο κέντρο της παλιάς πόλης και σε μικρή απόσταση από τη θέση που υπήρχε η Βασιλική Πύλη (Πόρτα Ριάλα), βρίσκεται ο λόφος των Αγίων Πατέρων, ανάμεσα από τους δύο άλλους λόφους του Καμπιέλου και του Αγίου Αθανασίου. Το μέρος χρησιμοποιήθηκε ως πυροβολείο από τους Τούρκους στην πολιορκία του 1537.

Είναι μία περιοχή που τ’ονομά της καθιερώθηκε από την ομώνυμη ιστορική εκκλησία που βρίσκεται στη θέση αυτή και η οποία κτίστηκε στα μέσα περίπου του 17ου αιώνα, αφιερωμένη στη μνήμη των 318 Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου που έγινε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 επί αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στη Σύνοδο αυτή, όπως είναι γνωστό, έλαβε μέρος και ο Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου Σπυρίδων και ο Επίσκοπος Κέρκυρας Απολλόδωρος.

Η περιγραφή που σώζεται πάνω από το υπέρθυρο της δυτικής εισόδου, μαρτυρεί ότι ο ναός, αν και πολύ παλαιότερος, ανοικοδομήθηκε <<εκ βόθρου>> (εν. εκ βάθρων) τον Απρίλιο του 1768. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, καταστράφηκε από εμπρηστικές βόμβες των Γερμανών μαζί με τόσα άλλα ιστορικά κτίρια της πόλης. Το 1994 επί Μητροπολίτου Τιμόθεου Τριβυζά η εκκλησία και το χαρακτηριστικό πυργωτό καμπαναριό αναστηλώθηκαν και διαμορφώθηκε ο περιβάλλων χώρος. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1997 τελέστηκαν με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τα εγκαίνια του ανακαινισμένου ναού.

Τοπωνύμια. Γλωσσικές Μαρτυρίες στην Ιστορική Διαδρομή της Κέρκυρας.

Γιώργος Χ. Σουρτζίνος

 Επιμέλεια: Στεφανία Μαυρωνά