Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022
Δευτέρα 30 Μαΐου 2022
Το Δι.Μ.Ι.Ν στο Λαογραφικό μας Μουσείο.
Την Παρασκευή 27 Μαΐου 2022 το Διοικητικό Συμβούλιο της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Κέρκυρας είχε την χαρά να υποδεχτεί τα μέλη του Δικτύου Ιονίων Νήσων στο Λαογραφικό Μουσείο Σιναράδων "Νίκος Πακτίτης". Μετά την ξενάγηση στο μουσείο όλοι μαζί επισκεφθήκαμε τον ναό του Αγίου Νικολάου Σιναράδων όπου είχαμε μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση μετά την παρουσίαση του ναού από τον εφημέριο Κουρσάρη Σπυρίδωνα. Στη συνάντηση αυτή συμμετείχαν: Ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Νίκος Γραμμένος. Από την Ι.Λ.Ε.Κ ο πρόεδρος Ξενοφώντας Αλαμάνος, ο γραμματέας Μιχάλης Πακτίτης και ο ταμίας Ανδρέας Πακτίτης. Η πρόεδρος των Σιναραδιτών στην Αθήνα Πόπη Γραμμένου. Από το εκκλησιαστικό συμβούλιο ο Μίμης Γραμμένος.
https://www.facebook.com/ionianislandsmuseumnetwork
Τρίτη 24 Μαΐου 2022
Τα μουσεία των Ιονίων Νήσων Συνομιλούν. 25 - 27/5/2022
Τετάρτη 18 Μαΐου 2022
Τεκμηρίωση συλλόγων του μουσείου μας.
Δευτέρα 16 Μαΐου 2022
Πέμπτη 14 Απριλίου 2022
Τηλεφωνείο - ταχυδρομείο Σιναράδων: Ο Βασίλης του Διγόνη.
Το ισόγειο σπίτι της φωτογραφίας για χρόνια- δεκαετίες 1970-
1980 ήταν η «καρδιά» της επικοινωνία του
χωριού.
Ο άνθρωπος που εξυπηρετούσε όλο το χωριό για τηλεφωνικές
ανάγκες και αλληλογραφία ήταν ο Βασίλειος Γραμμένος του Διονυσίου και της Λουκίας
. Γνωστός ως ο Βασίλης του Διγόνη. Το παρατσούκλι του από παράφραση του ονόματος του πατέρα
του.
Ο Βασίλης γεννήθηκε το 1911 και πέθανε το 1986.
Κουτσός, με βροντερή
φωνή, χιούμορ και σκωπτικά σχόλια για όλα και για όλους στο χωριό.
Πιο χαρακτηριστικό: Την αγροτική σύνταξη την αποκαλούσε: Τα
λεφτά του χάρου.
Πώς γινόταν τότε η επικοινωνία με το τηλέφωνο ;
Οι Σιναραδίτες που είχαν φύγει από το χωριό και ζούσαν
κυρίως στην Αθήνα και το εξωτερικό έπαιρναν τηλέφωνο τον Βασίλη και του
ζητούσαν να καλέσει σε συγκεκριμένη ώρα τον συγγενή τους για να μιλήσουν.
Ο Βασίλης γνώριζε τους
πάντες στο χωριό. Φρόντιζε και εύρισκε πάντα τρόπο ώστε να ενημερώσει
γρήγορα και έγκαιρα ώστε να μην χαθεί η συνδιάλεξη.
Πολλές φορές για υποθέσεις κοντά στο τηλεφωνείο περπατούσε
λίγο και «βαρούσε» φωνή δυνατή για τον ενδιαφερόμενο.
Όλοι ήταν υποχρεωμένοι στον Βασίλη.
Έτσι όταν κάποιος πήγαινε να πάρει τηλέφωνο από το
τηλεφωνείο ποτέ δεν πλήρωνε με βάση τον χρόνο που κατέγραφε το ρολόι χειρός. Η
πληρωμή ήταν πάντα ανάλογη της παροχής υπηρεσιών που είχε προσφέρει ο Βασίλης.
Αριστερά στο κτίριο φαίνεται ό,τι έχει απομείνει - η
σιδερένια στήριξη - από το
γραμματοκιβώτιο των ΕΛΤΑ. Μέσα σ αυτό το κουτί ρίχναμε όλοι τα γράμματά μας για
αποστολή. Παραλαβή γινόταν όχι μόνο από τον ταχυδρόμο αλλά και από τον Βασίλη.
Το τέλος της ζωής του συμπίπτει με το πέρασμα στην εποχή,
που με μεγάλο κόστος και μερικές φορές και
«μέσο», ο καθένας μπορούσε να έχει τηλέφωνο σπίτι του.
Ο Βασίλης του Διγόνη υπήρξε λαϊκή φυσιογνωμία από αυτές που
έχουν χαθεί. Ήταν η φωνή του χωριού.