Λόφος Κόντη

Πάνω από τη νότια πλευρά του Εμπορικού Κέντρου Κεφαλομάντουκου βρίσκεται ο Λόφος Κόντη, ιδιοκτησίας άλλοτε της ομώνυμης οικογένειας, η οποία μετοίκησε στην Κέρκυρα από το Δέλβινο της Β. Ηπείρου και διέμενε στο Μαντούκι με το σύνθετο επίθετο Κωνστα-Κόντης, το οποίο με τον καιρό έγινε απλό Κόντης.

Στον παραπάνω λόφο πρώτος κατοίκησε ο Δημήτρης Κωνστα-Κόντης το 1850 π., όπου σώζεται και το σπίτι του στο Κεφαλομάντουκο. Ένα δρομάκι κάθετο κι αδιέξοδο στην οδό Σπύρου Ραθ μετά τον αριθμό 21 Α' μας οδηγεί σ’ ένα μεγάλο παλιό και μονώροφο κτήριο το οποίο είναι η αναφερόμενη οικία. Ο Λόφος Κόντη ήταν άλλοτε κατάφυτος από ελιές, αμυγδαλιές και καλλιεργήσιμες εκτάσεις μ’ αμπέλια, αλλά τα τελευταία χρόνια με την οικοπεδοποίηση μεγάλου μέρους του και τη μη γεωργική του εκμετάλλευση έχει αλλάξει εικόνα.

Η οικογένεια Κοντή λειτουργούσε και καμίνι τούβλων και κεραμιδιών, το οποίο ήταν από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά στο νησί. Το καμίνι αυτό λειτουργούσε στον ιδιόκτητο λοφίσκο που βρίσκεται νότια από τις νέες εγκαταστάσεις του Ο.Λ.Κ (Οργανισμού Λιμένα Κέρκυρας) και πίσω από τα κτήρια της οδού Εθνικής Αντιστάσεως 14,16,18. Στη Gazzetta degli Stati Uniti delle Isole Jonie με ημερομηνία 24.9.1836 δημοσιεύεται η νεκρολογία του Σπυρίδωνος Κώνστα Κόντη (1787–1836), γραμμένη από τον Ιωάννη Παρισιάδη, για τον οποίο αναφέρεται ότι γεννήθηκε στο Μαντούκι, από ευκατάστατους γονείς και διατηρούσε βιομηχανία κεραμικής παράλληλα με την ενασχόληση του με το εμπόριο. Σε μερικά τούβλα με οβάλ σφραγίδα που σώζονται σήμερα διαβάζουμε «ΑΔΕΛΦΟΙ Δ. ΚΟΝΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ» και αναφέρεται στους αδελφούς Αιμίλιο – Φρειδερίκο και Κωνσταντίνο, υιούς του Δημήτρη Κοντή.

Σήμερα στη θέση του καμινιού κι όπου δεν έχει καλυφθεί ακόμη με βλάστηση το μέρος που γινόταν η εξόρυξη της πρώτης ύλης, διακρίνεται το αργιλώδες έδαφος (καγιάς), που χρησίμευε για την κεραμική.

Τοπωνύμια. Γλωσσικές Μαρτυρίες στην Ιστορική Διαδρομή της Κέρκυρας.

Γιώργος Χ. Σουρτζίνος

Επιμέλεια κειμένου: Στεφανία Μαυρωνά